Krótka wędrówka, ale wrażeń sporo. Zacznijmy od tego, że Biskupia Kopa w Górach Opawskich leży na granicy z Czechami. Po czesku nazywa się Biskupská kupa... Lol. Po drodze wchodzimy Percią Gwarków. Pod szczytem był Wojak Szwejk, złośliwy skrzat i recyklingowany słupek graniczny, a w schronisku. kiedyś tresowany osioł a obecnie krawaty. Na szczycie wieża... Franza Josefa. Mało? Schodząc spotkaliśmy kota włóczykija. A to wszystko na 13,5km.
Plan
W Górach Opawskich przeszedłem w przeszłości każdy szlak a na Biskupiiej Kopie byłem kilkanaście razy. Tym razem motywacją jest Korona Gór Polski. Na tę okoliczność wybrałem szlak - imho - najciekawszy.
Perć Gwarków
Czasem na szlaku można przeczytać poezję lub mini traktaty filozoficzno-egzystencjalne. Ten ostatni jest na niebieskim szlaku na Biskupią Kopę, w pobliżu polany z kapliczką (Bystry Potok).
Nie szukamy jednak źródła, tylko żwawo idziemy w stronę Gwarkowej Perci (myśleliście, że Percie są tylko w Tatrach i na Babiej Górze? Może ktoś Luboń Wielki jeszcze kojarzy...). To dawne wyrobisko łupków. Perć to pionowa skała, którą pokonujemy przy pomocy metalowej drabinki.
11-to metrowa drabinka na Gwarkowej Perci to jedyny sztuczne ułatwienie w całych Sudetach.
Wojak Szwejk i złośliwy skrzat
Po pokonaniu perci zostawiamy szlak niebieski i skręcamy w lewo szlakiem żółtym. To w większości szeroka i wygodna droga. Dopiero pod szczytem szlak zostawia drogę i idzie nieco stromiej pod górę. Po drodze możemy podziwiać serię dużych, drewnianych rzeźb. Każda wykonana jest z jednego pnia drzewa.
Jedna z figur przedstawia złośliwego skrzata Ludosza. Wg legendy, skrzat zasypywał kopalnie i mylił ludziom drogę w lesie. Pewnego razu spotkał go biedny chłopak o imieniu Jasiek. Skrzat pokazał mu rozpadlinę skalną pełną kosztowności i pozwolił Jaśkowi zabrać tyle ile uniesie. Był jednak jeden warunek (w legendach zawsze jest jakiś drobny druk...) - w czasie zejścia z góry Jasiek nie mógł oglądać się za siebie. Szczęśliwy Jasiek zabrał ile mógł i ruszył w dół. Złośliwy skrzat wywołał jednak kamienną lawinę. Jasiek spojrzał za siebie, skąd dobiegał huk i został zamieniony w kamień...
Schronisko ma swój klimat. Jego wizytówką jest galeria... krawatów. Jeśli ktoś przypadkiem ma zwyczaj chodzenia po górach w krawacie, to przed schroniskiem należy go zdjąć. W przeciwnym razie zostanie ceremonialnie odcięty wielkimi nożycami i dołączy do kolekcji.
Schronisko powstało w 1924r i było jedynym górskim schroniskiem na terenie niemieckiego Górnego Śląska. Otrzymało nazwę Oberschlesierhütte (Schronisko Górnoślązaków). Schroniskiem gospodarzył Hans Mattner, który miał... tresowanego osła. Osioł potrafił sam zejść na dół po zakupy i wnieść je na górę.
Biskupská kupa
W drodze na Biskupią Kopę idziemy granicą polsko-czeską. Zawsze w takich miejscach wypatruję "recyklingowanych" słupków granicznych. I nie zawiodłem się. Jest słupek, na którym namalowana literka "P" dość słabo przykrywa wygrawerowaną literkę "D". Kiedyś tu była granica niemiecko-czechosłowacka, a jeszcze wcześniej prusko-austriacka. Granice i państwa się zmieniają, góra stoi gdzie stała.
Wierzchołek Biskupiej Kopy leży już po stronie czeskiej. Stąd w tytule sekcji czeska nazwa. Dla nas śmieszna. Ale pamiętajmy, że Czechów śmieszy wiele polskich słów. Np hulajnoga czy samochód. Zdziwi ich nasz czerstwy chleb i obrazi jak będziecie kogoś szukać.
Przymiotnik "Biskupia" pochodzi z XVw, kiedy to król węgierski Maciej Korwin nadał okoliczne ziemie Biskupom Wrocławskim. Zaraz, zaraz... węgierski? Tak, Śląsk ma w swojej bogatej i pokręconej historii epizod węgierski!
Wieża widokowa została wybudowana w 50-lecie panowania cesarza Austro-Węgier Franza Josefa. Za wstęp można płacić w CZK lub PLN (7zł). Szczyt jest zalesiony, aczkolwiek świerki umierają przez kornika drukarza i z każdym rokiem widok z wieży jest coraz lepszy.
Na szczycie znajduje się niewielka budka, gdzie pan Mirek Petrzik sprzedaje dobre czeskie piwo i pamiątki. Płatność w CZK lub PLN. Jeśli rozumiecie trochę po czesku, to można posłuchać jak mu czeskie miasto Zlaté Hory rzuca kłody pod nogi przy budowie prywatnego schroniska na szczycie.
Kot turysta
Na powrót wybrałem szlak czerwony przez Srebrną Kopę. Z każdym moim pobytem jest tam co raz mniej drzew. To efekt pracy kornika drukarza w świerkach. Świerki padają, a pod szczytem ostała się grupa brzóz. W zasadzie "ćwierć-brzóz". Bez osłony świerków brzozy są zdane na niełaskę zachodnich wiatrów. Gałęzie i liście są tylko z jednej, wschodniej strony drzew.
Schodząc z Srebrnej Kopy spotykamy kota turystę. Idzie w towarzystwie Pani oraz psa. Psy widzę często na szlakach. Ale kota - po raz pierwszy. Jest młody, nie lubi chodzić na smyczy, ale dzielnie idzie za Panią po szlaku (czasem obok szlaku).
Podsumowanie
Biskupia Kopa w Górach Opawskich nie jest wysoka, nie jest trudna, ale jest bardzo ciekawa. Polecam ją rodzicom z dziećmi oraz... właścicielom kotów.
