Wokół Kotliny Kłodzkiej znajduje się 7 szczytów z Korony Gór Polski. Za daleko, żeby jeździć tam 7 razy. Idealnym rozwiązaniem jest kilkudniowy trekking. Wcześniej zdobyłem Szczeliniec Wielki, więc zostało do zaplanowania 6 szczytów. "Korona wokół Kotliny Kłodzkiej" to 3 dni wędrówki plus dwa szczyty w dzień dojazdowy. Dwa pierwsze dni to odpowiednio 35 i 34km. Trzeci dzień miał być jeszcze dłuższy - 40km.
Plan
Plan zakładał wczesne wejście na Śnieżnik, marsz wzdłuż granicy na Rudawiec, potem Kowadło by w końcu zejść na nocleg do Stronia Śląskiego. Kolejnego dnia mieliśmy dostać się autostopem do Zieleńca po auto. Jednak moi młodzi towarzysze dokonali optymalizacji tego planu - zostawili mi zdobywanie Rudawca i Kowadła a sami z przełęczy Płoszczyna autostopem wyruszyli po auto. Spotkaliśmy się po południu, prawie równocześnie i pojechaliśmy do domu. Dzięki temu zyskałem dodatkowy dzień urlopu, który oczywiście wykorzystałem na góry.
Wschód słońca na Śnieżniku
Tym razem nie negocjujemy wczesnego śniadania. Wstajemy przed 5:00 i idziemy na Śnieżnik na spektakl "Wschód Słońca". Trochę się spóźniliśmy, ale nic nie straciliśmy - na wschodzie zalegał wał chmur i słońce wyszło spod nich kilkanaście minut po astronomicznym wschodzie.
Śnieżnik jest perfekcyjną górą na wschód słońca. Nocując w schronisku wystarczy 20-25min by wejść na szczyt. Wierzchołek, jak na 1426m przystało, nie jest zalesiony, co pozwala na dalekie obserwacje.
Co ciekawe, Śnieżnik to miejsce z którego widok jest rekordowy. Widać stąd odległy o 290km szczyt Schneeberg (czyli z niemieckiego też Śnieżnik...) w Alpach Styrysko-Dolnoaustriackich. Zostało to najpierw wyliczone teoretycznie przez 2 stycznia 2020 roku przez dr. hab. Krzysztofa Strasburgera. Dowód zdjęciowy został dostarczony 15 lutego 2021 roku przez Artura Robaka, Tobiasza Rangno w asyście Zbigniewa Kasprzaka.
My aż tak dalekiego widoku nie mamy. Ale jak widać na powyższych zdjęciach, panorama piękna. Na dodatek jesteśmy prawie sami. Obudziliśmy tylko 2 czeskie pary nocujące na szczycie. Dziwne - środek lata, piękna pogoda, bliskość schroniska... Mam w dorobku wschód słońca na Babiej Górze - jesień, silny wiatr, z przełęczy Krowiarki trochę pod górę jest - a ludzi były tłumy.
Na szczycie Śnieżnika budowana jest wieża widokowa. Jest już prawie gotowa, pewnie niedługo będzie otwarcie. Trochę kręcę na nią nosem - szczyt jest wystarczająco piękny. Wcześniej w czasie naszej wyprawy "Korona wokół Kotliny Kłodzkiej" byliśmy na szczytach Kłodzkiej Góry i Jagodnej, które są zalesione. Wieże widokowe mają tam sens. Tutaj, przy braku drzew, wydaje mi się, że wieża nie jest potrzebna...
Granica
Na szczycie spędziliśmy trochę czasu rozkoszując się widokami. Ale szlak sam się nie przejdzie, ruszamy. Celem śniadanie na przełęczy Płoszczyna. Prowadzą tam dwa szlaki - polski biegnący wzdłuż granicy (zielony) oraz czeski (czerwony), który - jak nam się wydaje - niepotrzebnie od granicy odchodzi w paru miejscach. Idziemy zielonym, granicznym.
To "niepotrzebnie odbiega od granicy" wkrótce się wyjaśnia. Na wysokości ok. 1200m są rozległe torfowiska. Jest "w miarę" sucho i szlak jest do przejścia, choć nie bez kombinacji. Czeski szlak te torfowiska po prostu omija. A tam gdzie nie omija, są wygodne kładki.
W mokre dni polecam zastanowić się nad skorzystaniem z czeskiego szlaku. Nadłożymy trochę drogi, ale oszczędzimy sobie mokradeł.
Czeskie śniadanie
Poniżej torfowisk idziemy już suchym lasem. Bardziej komfortowa ścieżka i burczenie w pustych żołądkach przyspieszają tempo. Schodzimy na przełęcz Płoszczyna. Po czesku przełęcz nazywa się Kladská brána czyli "Kłodzka Brama". Położona jest na wys. 817m, czyli ponad 600m poniżej szczytu Śnieżnika.
Po polskiej stronie jest skład drewna. Nas interesuje czeska strona przełęczy. Jest tam niewielki pensjonat Chata Kladské Sedlo (zajmuje dawny budynek Straży Granicznej). Młodzież jest trochę onieśmielona koniecznością rozmawiania w obcym języku, ale dla głodnego nic trudnego. Jako człowiek światowy :-) bez trudu zamawiam chléb, vejce (w postaci jajecznicy), káva s mlékem i jeszcze dostajemy dzbanek s čajem i rajče. Te ostatnie to pomidory.
Potem jeszcze przez chwilę rozmawiam z gospodynią i czeskim Włóczykijem Filipem. Oni po czesku, ja po polsku. Dajemy radę.
Po śniadaniu pierwszy raz w czasie wyprawy "Korona wokół Kotliny Kłodzkiej" rozstajemy się. Moi młodsi towarzysze autostopem udają się do Zieleńca po auto. A ja kontynuuję zdobywanie Korony Gór Polski i przez Rudawiec i Kowadło dotrę do Bielic, gdzie wyznaczyliśmy sobie spotkanie. O tym w następnym odcinku.
