Zielony szlak Wincentego Pola to 83km w Beskidzie Niskim i Sądeckim. Trzeciego dnia przekroczyliśmy granicę tych dwóch pasm - potok Mochnaczka. Wcześniej szliśmy wg czerwonych znaków na zielonym szlaku i pokonaliśmy w warunkach zimowych ścianę płaczu na Lackowej - w dół.
Plan
Zielony szlak Wincentego Pola podzieliśmy sobie na 4 odcinki. Jak wszystkie średniodystansowe szlaki beskidzkie o przebiegu południkowym, warto go przejść z północy na południe (idziemy wtedy w kierunku coraz wyższych wzniesień). Uwaga: pomimo, że szlak jest zielony, fragment przejdziemy... czerwonym. Powodem jest przerwanie oryginalnego przebiegu szlaku na granicy polsko-słowackiej w masywie Lackowej.
Zielony szlak Wincentego Pola na odcinku od przełęczy Cigielka przez Lackową po szczyt Dzielec prowadzi... szlakiem czerwonym (słowacki szlak graniczny - tzw. "Cesta Hrdinov (Szlak Bohaterów)).
Wysowa-Zdrój
Z noclegu (Łemkowska Izba) szybko dotarliśmy pod prawosławną cerkiew św. Michała Archanioła, gdzie poprzedniego dnia zostawiliśmy nasz zielony szlak. Piękna cerkiew pochodzi z 1779 roku. W jej wnętrzu znajduje się zabytkowy, późnobarokowy ikonostas z kompletem oryginalnych ikon.
Początek dnia to szybkie przejście płaskim odcinkiem i łagodna wspinaczka na graniczną Przełęcz Cegiełka (słow. Cigeľka). Po drodze mijamy drogę, którą można dojść do celu prawosławnych pielgrzymek - kaplicy na górze Jawor.
Na Przełęczy Cegiełka mamy ciekawostkę szlakową. Zielony szlak Wincentego Pola zamienia się tutaj na... czerwony. Natomiast znaki zielone zaprowadzą nas do wsi Cigeľka po stronie słowackiej a następnie przez Busov (1002m n.p.m. - najwyższy szczyt Beskidu Niskiego) do wsi Gaboltov. Polski PTTK i słowacki KST uzgodniły by na odcinku granicznym nie dublować znaków szlakowych. Tu słowacki szlak jest dłuższy, ważniejszy, więc PTTK ustąpił. Odwrotna sytuacja ma miejsce pomiędzy Pilskiem a Babią Górą - tam z kolei Słowacy zrezygnowali ze znakowania swojego szlaku niebieskiego, gdyż ważniejszy jest nasz czerwony, Główny Szlak Beskidzki.
"Ściana płaczu" na Lackowej
Przed nami Lackowa (997m). Najpierw jednak długie podejście na sąsiedni Ostry Wierch (938m). Pogoda i krajobraz powoli przechodzą z jesiennego na zimowy - a mamy przecież kwiecień.
Pomiędzy Ostrym Wierchem a grzbietem Lackowej jest głęboka Przełęcz Pułaskiego (743m). Jej nazwa nawiązuje do obecności wojsk Konfederatów Barskich pod wodzą generała Kazimierza Pułaskiego. Konfederaci mieli obozy w Wysowej i Izbach, a przez wspomnianą przełęcz przechodziła najkrótsza droga między nimi. Co ciekawe, niezalesiony wtedy (czasy tuż przed I rozbiorem Polski) szczyt Lackowej służył do komunikacji między obozami. Stąd alternatywna nazwa szczytu - "chorągiewka Pułaskiego".
Na Lackowej mamy piękną zimę. Piękna jest na grzbiecie, prawie płaskim, ciągnącym się w kierunku płn-zach - płd-wsch. Gdy przyjdzie nam schodzić z Lackowej słynną "ścianą płaczu" (średnie nachylenie 33% na odcinku 0,5km), o pięknie zimy nie będziemy myśleć. Poniżej szczytu zimowa sceneria zniknęła. Ale dalej będziemy jeszcze widzieć ślady Pani Zimy.
Drugi początek zielonego szlaku
Za Przełęczą Beskid (można stąd dojść do Izb), znowu czeka nas podejście. Tym razem nic specjalnego. Wchodzimy na Czerteż (796m n.p.m.) i Dzielec (792m). Na tym drugim po raz drugi w czasie naszej 4-dniowej wędrówki "zaczynamy" zielony szlak. To chyba jedyny szlak, który ma dwie kropki początkowe (ale nie ma kropki końcowej - o czym przekonamy się w Muszynie).
Gwoli ścisłości - zielony szlak Wincentego Pola zachowuje swoją historyczną ciągłość, pomimo odcinka znakowanego w innym kolorze.
Odchodzimy od granicy i zielonym szlakiem schodzimy do doliny rzeki Mochnaczki, oddzielającej Beskid Niski od Sądeckiego. Potok trzeba przekroczyć w bród. Trójce z nas udaje się to bez ściągania butów. Nasi dwaj towarzysze, którzy poszli przodem, poprzestawiali rzeczne kamienie i stworzyli dla nas przejście. Dziękujemy!
Krynica-Zdrój
Beskid Sądecki wita nas wiosenno-zimową aurą. Gdzieniegdzie spotykamy jeszcze śnieg. Ale jest wyraźnie cieplej. Podchodzimy na szczyt Huzary. Jego nazwa znowu nawiązuje do historii konfederatów barskich (miejscowa ludność tak nazwała konne oddziały obozujące na tych terenach, pomimo, że z Husarią nie miały nic wspólnego).
Huzary (864m n.p.m.) są łatwo dostępne od ulicy Kazimierza Pułaskiego w Krynicy-Zdrój. Kuracjusze mogą włączyć ten szczyt do popołudniowych spacerów i przejść na przykład pętlę z deptaka przez Górę Parkową.
Czerwony szlak, który tu spotykamy to Główny Szlak Beskidzki. Oba szlaki zgodnie schodzą do Krynicy-Zdrój. Tam rozdzielą się, by spotkać się ponownie na szczycie Jaworzyny Krynickiej. Ale o tym już w kolejnym odcinku.
My kończymy dzień obiadem w Karczmie Łemkowskiej. Nasz nocleg, o zachęcającej nazwie "Dobra Miejscówka", znajduje się prawie 3km od zielonego szlaku. Pomogliśmy sobie taksówką. Ale jutro rano przejdziemy przez miasto - będzie to dobra rozgrzewka przed ostatnim etapem naszej wędrówki.
Zielony szlak Wincentego Pola. Dzień 3. Podsumowanie
Poprzedni odcinek: Nowica - Wysowa-Zdrój
Data przejścia: 22.04.2024
Dystans: 21,8km (+ok. km na dojście z noclegu w Wysowej-Zdrój)
Suma podejść: 1113m
Czas przejścia: ok. 8:30h (wliczając postoje)
Punkty GOT: 33 - szlak średnio-wymagający
Najwyższy punkt: 997m n.p.m. (Lackowa)
Ciekawe miejsca: Wysowa-Zdrój (miejscowość uzdrowiskowa, zabytkowa drewniana cerkiew); Lackowa (najwyższy szczyt polskiej części Beskidu Niskiego); Huzary (węzeł popularnych szlaków); Krynica-Zdrój (miejscowość uzdrowiskowa, stacja kolejowa, kolej gondolowa na Jaworzynę Krynicką i kolej linowo-terenowa na Górę Parkową, chodnik w koronach drzew Słotwiny)
Nocleg: Dobra Miejscówka, Krynica-Zdrój
Następny odcinek: Krynica-Zdrój - Muszyna
Regiony geograficzne: Beskid Niski i Beskid Sądecki
